Kiedyś

Kiedyś nie wierzyłam,że jest możliwe,
aby wylać tyle łez,że nie ma już czym płakać,
Kiedyś nie wiedziałam,że można kochać tak,
że brakuje sił na wszystko inne...
Kiedyś nie wiedziałam,że można cierpieć tak,
że krzyczy się niemym krzykiem z bólu,
Kiedyś nie wierzyłam,że druga osoba
może być jak tlen,bez którgo nie można żyć...
A teraz
Nie mam już czym płakać,
Brakuje mi sił,
Krzyczę z bólu
brakuje mi tlenu,
brakuje mi Ciebie
nie mogę już żyć
Więc odchodzę...
i
nie muszę już płakać,
nie muszę mieć sił,
nie muszę krzyczeć,
nie muszę oddychać,
nie muszę już żyć,
bo...
odeszłam.

autor

AnGeL-a

Dodano: 2006-04-05 09:24:53

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie