Kim bym był ?

Gdy bez wiatru płyną statki,
Gdy od kwiatu oderwie się płatki,
Gdy zabierze się dziecko od matki,

Są puste,
Jest brzydki,
Ono płacze,

Bo nie mogą ukazać swego piękna, jakim jest żagli widok,
Bo odebrano mu to, czym wyróżniał się w zieleni łąk,
Bo czuje się odrzucone i chce dotyku czyich rąk,

Gdy okręty w pełni sił brną, przecinając fale,
Gdy ogrody lśnią gwiazdami od rosy odbijającymi się stale,
Gdy dziecko dorasta i staje się zuchwałe,

Są silne,
Są piękne,
Jest wzorem,

Bo wiedzią, żę mają moc, jakiej nie odbierze im żaden morski chart,
Bo wiedzą, że lśnią, że ich blask jest wiele wart,
Bo wie, że nie zmarnuje miłości matki, dającej dobry start,

Czym były by delikatne płatki,
Nie gładzone przez wiatru dech?
Kim jest dziecko bez matki?
Czym był by nie lśniący już rosą ogrodowy mech?
Kim był bym ja, bez wiatru, jakim jest Twój uśmiech?

... pustą, brzydką łzą.

autor

Krzychu

Dodano: 2004-11-08 23:59:55

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie