Kłódka serca

Twierdziłem, że samo kochanie wystarczy,
do utworzenia prawdziwego szczęścia.
Niech Bóg za te kilka wersów mi wybaczy,
bo pokażę, że jest miłość od Niego większa.

Zazdrościłem nawet najmniejszego tchnienia,
którym raczyłaś świat i innych ludzi.
W myślach kląłem wciąż bez przemyślenia,
tak jakbym się trudził Ciebie uszczęśliwiać.

Nie znałem prawdziwego pojęcia miłości,
dopóki nie zobaczyłem Twojego spojrzenia.
Nigdy nie doznałem tak wiele słodkości,
jak w tej chwili błogiego zapomnienia.

Miłość nie umie wpłynąć do Twojego serca,
gdyż zablokowano je najtwardszą ze stali.
Masz serce zakute jak zamkowa twierdza,
uparcie szukam klucza do jej największej sali.

Pogrążony w euforii szczęścia i niewiedzy,
byłem uparty w swoich poszukiwaniach.
Mój upór wraz z czasem szybko się szerzy,
dopóki nie dojdę celu w swoich staraniach.

Nie poprzestanę na sukcesach pierwszych,
które są marne chociaż bardzo wiele warte.
Z czasem dojdziemy do sukcesów lepszych,
które nigdy w świecie nie staną się żartem.

Wspinam się po szczeblach drabiny miłości,
za ukochanym zapachem Twoich dłoni.
Przyspieszam jak to tylko możliwe,
żeby nie zatracić tej cudownej woni.

autor

kryształ

Napisany: 2014-02-22 Dodano: 2014-02-23 00:49:31

Ten wiersz przeczytano 1589 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie