Kłos...
Światło przestrzeń miedzy nami
to co wiedzie zakrętami
Dusza obłok niebo skory
serce wiano losy ziemi
Życie wiedzie z gory słońce deszcz
jest to więź drzewa los padole...
Kłos pośrodku anioł więzi
a nadzieja świat kochany
Bo nadzieja jest już w nas
każdy nosi w sobie garść
Kwiaty symbol łan ziarna
jest to żywioł serca stróż...
autor
kryst...
Dodano: 2020-01-13 12:13:45
Ten wiersz przeczytano 623 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Kłos, kłosy kojarzą mi się z latem.
Życie z słońcem i nadzieją zmierza,
lato podobnie czyni.
Ładnie. Dobrze w sobie nieść nadzieję.
Pozdrawiam serdecznie :)
Ładnie. Jesteśmy jak to ziarno... Pozdrawiam:)
Wykiełkuje - ziarna nada,
cepem, cepem ale frajda.
Pozdrawiam Krystyno.
Ładnie z nadzieją. Pozdrawiam :)
Bardzo ładnie, pozdrawiam ciepło.
ładny wiersz miłością przepełniony ...