Kłótnia na niebie

Złote słońce na niebie, świeci i w chmurkach grzebie,
chce prostować chmurkom kędziory.
i ku chmurzej uciesze, włosy grzebykiem czesze,
dzisiaj roboty ma sporo.

Chmurki małe, cichutkie, stoją w rządku prościutkie,
zrobiła się długa kolejka.
Wielka gruba, nerwowa, szarpie włosy na głowie,
- ja poszukam wodnego lejka.

I w złym słowa doborze, już panować nie może
- dziś potopię was wszystkie, dranie!
Z wielkim brzuchem jak w ciąży, dziurę w jeziorze drąży,
zanurza swój łeb w oceanie.

Wszystkie chmurki zebrała, nad ocean pognała.
To przecież ogromne tornado!
Wsadza brodę do wody, pije ogromne kłody,
- ja zaraz tu wszystkim pokażę!

Ale słońce wybawca, chwyta grubą , latawca
do porządku na baczność stawia.
- Chodźcie kochane chmurki, przestraszone przepiórki,
uczeszę was dzisiaj "na pawia".

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2016-10-22 Dodano: 2016-10-22 11:39:15

Ten wiersz przeczytano 1304 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie