Kłótnia, złość, wymiana słów...

...cza­sem jed­na kłótnia świad­czy bar­dziej o miłości, niż sto 'kocham Cię' rzu­conych na wiatr...

.
... i kłótnia jest potrzebna, aby oczyścić atmosferę, trzeba tylko umieć się kłócić z miłością, złościć się to nic złego , lepiej się wyzłocić i pogodzić, niż żeby się zbierało i urosło do rozmiarów tajfunu, wtedy jest raczej już za późno...


Rzucasz się, pieklisz i nie przestajesz,
kończysz swą frazę i znów zaczynasz,
drażliwym głosem rany zadajesz.
Chwilą bolesną w myśli się wżynasz.

Kłótnia to bitwa na argumenty,
gdy ich zabraknie, jesteś przegrany,
z końcem języka jej elementy.
Boleśnie piecze, znasz to kochany!

Kłótnia to burza, po niej jest spokój,
czyszcząc powietrze dostraja dusze,
zna swe granice, choć spory przekrój.
W trosce o dobro odpuścić muszę!

Kłótnia to pasmo krzyczących myśli,
jest rozwiązanie, szczere przepraszam,
też przytulenie serce uściśli.
Całus skruszony, rozejm ogłaszam!

Dobrze się złościć, a godzić potem,
dać sercu wartość tajfunu siłę,
dla związku darem, scali z powrotem.
Powróci spokój, a to jest miłe.


Ko­lej­na kłótnia i ko­lej­ne łzy w Twych oczach, ona niczego nie rozwiązuje, tylko konstruktywna rozmowa daje efekty...milczenie z kolei nie przynosi rezultatu..

Kłótnia jest pot­rzeb­na, by dos­trzec coś co zda­wałoby się być oczywiste..je­dyną sensowną jej odmianą, jest kłótnia z sa­mym sobą.

autor

Halina53

Napisany: 2017-02-02 Dodano: 2017-02-02 09:20:29

Ten wiersz przeczytano 1551 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie