KOBIETA i MĘŻCZYZNA
kobieta - kolebka życia
nieodgadniona zagadka
brzemienna - waleczna wilczyca
choć zwykle wiotka i gładka
mężczyzna silny i twardy
kobietę pragnie osłaniać
w środku jest miękki i słaby
istota niedoskonała
potrzebni są sobie nawzajem
razem się uzupełniają
wspólnie chcą iść przez życie
samotni usychają...
autor
skarb-323F
Dodano: 2011-04-16 05:15:58
Ten wiersz przeczytano 4338 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Wiotka jak trzcina a gładka jak aksamit on ją osłania
mocarnymi ramionami . Ona filigranowa a on atleta .
Ale to żart Skarbie . Bo wiersz mi się podoba a
najbardziej ostatni wers ... samotni usychają z
tęsknoty ... :)
hmmm.... każdy potrzebuje wsparcia, bardzo ładny
wiersz
Witaj,,prostota przekazu i sercem pisane słowa,,miłość
dwojga ludzi daje owoc innym pokolenią,,serdecznie
pozdrawiam miłego odpoczynku++++
Jak tlen i wodór niezbędne w odpowiednim stosunku by
powstał napój życia, tak kobieta i mężczyzna by dalej
życie trwało, i Ziemia spokojnie owocowała. (w
ostatniej strofie - uzupełniają / usychają).
Bardzo ładny wiersz. W krótkiej formie wszystko co
najważniejsze.Pozdrawiam.
W moim odczuciu wspólnie CHCĄ iść przez życie bo
przecież to są dobrowolne wybory
Mądre słowa, ciekawy wiersz[!+]
Tak Skarbie,sa sobie nawzajem potrzebni.
Piekny.+++
Świetnie pokazane cechy "płci", pozdrawiam jeszcze
gładka już nie wiotka.
Podoba mi się porównanie kobiety z wilczycą w
pozytywnym znaczeniu:) Wogóle wiersz świetny:)
Pozdrawiam
Gdy oboje trzymają razem cugle, a strojna kareta po
wybojach życia do piękna zmierza- ich życie płynie
spokojnie jak niebieska rzeka
Gdy tylko jedna osoba trzyma lejce i bat w ręce-
miłość kończy się tam naprędce.
Wiem,że w trudnych chwilach życia, jej zdrowy
rozsądek w życiu zwycięża.
Zahartowana w boju codziennego dnia, wymaga od nas
oprawy w kwiaty a nie w kierat jej pracy naszej
zabawy.
Potrzebni są wzajem siebie, potrzebni jak tlen i
woda, jakże często jest inaczej - mowy szkoda.
Być kobietą w sobie strojną, wobec życiowych dylematów
to sztuka nie lada, udaje się to, nielicznym, to
ciężkiej pracy wymaga
Być mężczyzną tym który ubite zwierze do domu przynosi
wraz z bukietem kwiatów w dłoni- czy w śród z nas są
tacy, pytam się , bo wiem ,że jest inaczej
Macierzyństwo, najpiękniejszy stan urody kobiety, to
błogosławieństwo - w nim cudowne zalety.
Iść przez życie we dwoje, zabierać z sobą rodzone
dzieci, na szlak znoju i trudu,dotrwać w stadle w
pogodnych uśmiechach, to móc rzec, życie to jedna
uciecha
Piękny wiersz - taki co to do serca przyłożyć.
Pozdrawiam
Słowa jakże prawdziwe;-)