" KOBIETA RÓŻĄ JEST"
Kobieta- kwiat róży odbity w przyrodzie
Usta - płatki rozchylone w miłości
przodzie
Oczy - słońca co błyskiem nas wabią
Rzęsy - chmurki przysłaniające
wzruszenia
Brwi - pomosty nad zgrabniutkim noskiem
Nosek zaś - zefirku dający początek
Uszka - listki upiększające kwiatek
Włosy - anielskie promyki szczęścia
Języczek - kolec prawdziwy
Bez którego róża nie była by sobą
Choć czasem ukłuje boleśnie
To pieszczot jest rajem niebiańskim
Bez niego kwiat nie był by prawdziwym
Reszta już od Ewy przykryta listkiem
By rozkoszy dawać w miłości po trosze
Byś zawsze jej pragnął
Ty - stworzenie Boże.
Autor: Edward Zabrzeski
Komentarze (1)
Wspaniały wiersz.
Aż dziw, że ten zmysłowy opis nie został dotychczas
zauważony.