Kobieta współczesna....

Z żebra Adama zrodzona
istota o stu twarzach...




Dla jednych przeklęta,
do dziś nosząca brzemię
grzesznej jabłoni,
dla innych święta
mimo braku stygmatów na rekach...




Czy mam wiecznie trwać w pozie
bezbronnej niewiasty?




Być jedynie narzędziem
do zaspokajania tyrana?




Czy taki był boski plan?




Fizycznie słaba, zaślepiona
wychudzonym ideałem piękna,
psychicznie zamknięta
w kleszczach depresji...




Milion myśli w mojej głowie
spala się jak mucha
zbyt czule dotykająca płomienia.




Oto jestem ja- kobieta,
nie z puchu stworzona lecz
z krwi rodzaju męskiego,
przesiąknięta ich esencją,
zaślepiona głodem twych rąk
i dumą wypełniającą serce...




... bo my z jednej gliny jesteśmy...

autor

Amatorka

Dodano: 2006-10-05 12:25:49

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie