Kogo dzisiaj obchodzą...

Widziałam rano szczątki samochódów, poczułam ją.Bałam się....

I poczułam ją
Tak wyraźnie jak nigdy
Jeszcze…
A jej zapach pchał mi się w nozdrza,
A smak zabójczy oblewał podniebienie.
Bałam się.
Wrażliwa, naiwna.
Przecież już się z nią spotkałam.
Była bliżej,
Niby bardziej rzeczywista.
A jednak…
Dopiero teraz zabolała.

I nikt nie pytał
Czy oni żyją.
Czy coś im się stało.
Tłum gapiów patrzył
Na zgnieciony metal
I kiwali głowami.
Wariatka, zbyt delikatna.
Nie widziałam
Jak i kiedy to się stało.
Nie znam ich.
A może…
Nie znałam…?

Może kierowcę już widziałam?
A pasażerka to ta dziewczyna,
W czerwonym berecie,
Która męskie spojrzenia przyciągała?
A może tam było dziecko,
Małe, głodne życia.
„Proszę pana, czy oni…żyją?”
„Proszę Pani, czy życie jest warte przeżycia?”
I znowu….
Przecież ich to nie obchodzi,
Oni nie chcą znać prawdy.
Ich obchodzi ten metal!
Który kiedyś będzie przez rdzę
Zżarty.

Bo kogo dzisiaj obchodzą ludzie…?

Mnie obchodzą

autor

Madziulka d;)

Napisany: 2008-03-17 Dodano: 2008-03-17 16:56:47

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie