W kolejce na...

Idę jak codziennie
Tym samym korytarzem
Patrzą na mnie martwe portrety
Po niegdyś czerwonym dywanie,
Dziś nasiąkniętym brudem, kurzem i zapomnieniem
Ze spuszczoną głową
Siadam na krześle
Jednym z wielu
Ostatnia w kolejce
Czekam.

Z zasłoniętych purpurową płachtą okien,
Ledwo przebija się garstka słonecznych promieni,
Może nikt ich tu nie chce?

Otwarły się zaklęte drzwi
Ktoś zawołał moje imię,
Idę w stronę tajemniczego głosu
Przekraczam próg
Udało mi się
Przyszła moja kolej
Na Miłość.

autor

enzka

Dodano: 2004-09-19 21:08:01

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie