Kolory miłości

Była jesień. Wschodzące słońce jeszcze nie zdążyło wspiąć się ponad szczyty gór. Nadal panował niebieskawo szarawy mrok, a już zbocze zdawało się płonąć. Liście żółkły coraz bardziej przebarwiając się na bordowo. Nastały coraz krótsze dni, poranne mgły i przymrozki. Bociany odlatywały długim szeregiem do ciepłych krajów, kiedy ona pokochała jego pozwalając, żeby zamiast rozumu przemówiło serce. Przyszła zima. Za horyzontem rozciągały się przyprószone białym puchem łąki i pola, po których gwizdał zimny wiatr czochrając gołe drzewa i łyse żywopłoty. Były zawieje i śnieżyce. Migocące płatki wpadały na werandę, niczym łzy tęsknoty porzuconej gwiazdy i topniały zaraz po zetknięciu z posadzką. Niebo plotło puchowe pierze z lodowych kryształków, a miliony gwiazd i księżyc prawie w pełni, nadawały nocy magiczny blask, a ona kochała jego coraz bardziej. Bo to on zawładnął jej sercem, dał nową nadzieję, wiarę w to, że możliwa jest szczęśliwa przyszłość. Nastała wiosna. Zakwitły bzy, drzewa w sadzie stały w bieli. Zza okna dobiegało świergotanie ptaków, a jej pościel pachniała nim, cały pokój nim pachniał. Ten zapach uderzał jej do głowy, była kochaną i kochała. I nadeszło lato z zapachem tymianku, dzikiego rumianku i tysiącami innych aromatów niosących się w nieruchomym powietrzu. Ptasie trele konkurowały z cykaniem koników polnych, które wygrzewały się w kępach suchej trawy na poboczach drogi. A oni nadal byli ze sobą. Zasypiali, gdy płomienny brzask wlewał się do pokoju przez niedociągnięte zasłony, a uchylone okno wpadał figlarny powiew wiatru. Jej głowa spoczywała na jego piersi, i tak odpływali w cudowny sen bez snów. Zbliżała się jesień...

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2015-02-01 Dodano: 2015-02-07 07:42:48

Ten wiersz przeczytano 1139 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie