Koniec

Dostałam kilka wiadomości. To szczera odpowiedź na nie i kilka innych rzeczy.

Skończone. Wszystko.
Wojownicy zginęli. Zostali na polu bitwy. Rozpaczasz po nich. Wiem o tym.
Inaczej niż Ty - ja nie pytam.
Pytasz czy mi ich żal. Nie.
Nie odpowiem szczerze.
Bardzo mi ich nie żal.
Lecz widzę twe łzy, ma wyobraźnia płata figle. Albo widzę twą duszę płaczącą. Nie wiem.
Jak się czuję, odpowiem prymitywnie, niczym dzicy mieszkańcy miejskich puszczy i dżungli, powiem wszystko dobrze. Niczym się nie przejmę.
Bo odpowiem nie szczerze. Czuję się bardzo dobrze.
I nagle widzę czym są ci cywilizowani ludzie. Nie zgadniesz, sterroryzowanymi myszami. Nie śpią nawet ośmiu godzin. I udają.
A ja. Pytasz czy udaję. Nie.
Nie udaję. Odpowiem szczerze, nie okazuję pełni mych uczuć. Pytasz czemu.
Spójrz na siebie. Przeźroczystą masz skórę niczym szkło, wszystko widać. Co czujesz, co myślisz i jak myślisz. Pytasz czy to źle.
Nie. To dobrze.
Pytasz czemu ja nie chcę byc taka jak Ty, przeźroczysta.
Nie odpowiem Ci. Pomyślę jedno, nie chcę. I tak jestem zbyt matowa. Prawie wszystko widać. Zarysy odpowiedziałbyś. Być może. Ale i one to za dużo. Słyszysz śmiech.
I idziemy dalej w głąb oświetlonego latarnią, obślinionego od deszczu, brukowego chodnika. Zastanawiam się, czy to na pewno koniec. Czy mi żal. Odpowiem szczerze. Czas leczy wszystko. Co dalej. A jakie to ma znaczenie. Wszystkiego i tak nie można mieć.

Wrocław, 10.08.06r.

autor

Justyna_1

Napisany: 2006-08-10 Dodano: 2006-08-10 13:32:23

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie