Koniec lata

Lato na nitkach pajęczych
dąży za wiosną uparcie.
Drzewa z liści odarte
jesień ustawi na warcie,
by ziemia czekała spokojnie,
aż jej sen o wiośnie się ziści,
a teraz, nagiej i drżącej,
okrywa grzbiet płaszczem z liści.

Echo z żalem wspomina
ostatni lata trel ptasi.
Jesień, w pędzie zacięta,
żar wrzosów łzą deszczu gasi.
Wiatr wierzbom włosy w ferworze
rozpuszcza i znów zaplata.
Lato za wiosną uchodzi
na nitkach babiego lata.

autor

sosna

Dodano: 2006-09-12 00:16:55

Ten wiersz przeczytano 658 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie