Kopiści
https://www.youtube.com/watch?v=H-QSYeQnmwQ
Dawno nabrali życiowej mądrości.
Dziś on wystroił się w obecność ojca.
Garniturki skopiowane leżą, jak ulał
z najsmutniejszych wspomnień
niewyciąganych na słońce.
Czy ktoś mu umarł...
Nawet głowę trzyma w cieniu dni,
a zapożyczone słowa
same wpychają się w usta.
Ona, chciałaby teraz,
z pięściami pobiec
do tych, których już nie ma.
W końcu ostrzegali,
że na stare lata
będą mówić
tym samym językiem.
autor
marcepani
Dodano: 2016-09-23 18:21:45
Ten wiersz przeczytano 1058 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
W genach tkwi moc. Czytelnie o tym.
Miłego wieczoru.
Za grusz-elą:)
Uciekło "samy(m)".
Miłego wieczoru:)
Stajemy się podobni do protoplastów. Czasami, a nawet
ciut, ciut częściej. Serdeczności.
Dziękuję dziewczyny - akceptacja czytelnika
najważniejsza :) - miłego wieczorku
Powielanie schematów - bardzo interesujący temat
poruszyłaś. W równie interesujący sposób :)
Tak, podoba się.