Kręte ścieżki życia

Ranek był chmurny i chłodny. Deszcz bębnił w szyby okien tak hałaśliwie, jakby w dach uderzały kamyki. W wezbranym strumyku woda szumiała i gulgotała stwarzając niesamowitą melodię. Ona , smutna i samotna czuła się tak, jak aura za oknem. Tak bardzo pragnęła, by znaleźć gdzieś głęboko w sobie miejsce, gdzie mogłaby zakopać swój ból, żeby go nie czuć. Tęsknota była nie do wytrzymania. Choć nie cierpiała tabletek, jednak je brała. Były to psychofarmaceutyki przepisane przez lekarza. Tłumiły jej umysł niby ciężki welon. Otumaniały, i choć na pozór żyła normalnie, to wszystko rozgrywało się jakby za jakąś zasłoną, która przeszkadzała jej wsłuchiwać się we własne uczucia. Bywały noce spędzone na rozpaczliwych próbach przedarcia się przez ową mgłę, ale bez skutku. Ciągle przed oczami miała jego uśmiech i nie widziała nic innego. W głowie tylko jego twarz, głos, dłonie, zapach , smak jego warg, dotyk jego ramion wokół jej ciała. To była miłość od pierwszego wejrzenia , jak uderzenie pioruna. Ogarnęło ją niezwykle silne pragnienie, by pomimo deszczu wyjść na zewnątrz. Musiała odetchnąć świeżym powietrzem , poczuć wokół siebie kojącą moc natury. Wsunęła stopy w poranne pantofle i cicho wyszła z pokoju. Poczuła się o wiele lepiej, a czający się gdzieś w tyle głowy ból zaczął przycichać.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2015-03-29 Dodano: 2015-04-12 10:44:09

Ten wiersz przeczytano 1236 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie