Kropla przy kropli

Matko. Zwracam się do ciebie,
tyś w problemach pomagała,
w potrzebie pocieszała,
tyś zawsze przy mnie była.
Jak gwiazda przy gwieździe,
jak chmura przy chmurze,
jak deszczu kropla przy kropli.
Zawsze trwałaś... jak słońce
Nie ma cię, znikasz
jak księżyc w nowiu,
jak rosa przy słońcu.
Znikasz by powrócić,
płaczesz by móc cieszyć się
- kto cię zrozumie znika i pojawia się jak ty,
lecz znikłaś i nie wróciłaś.
Matko! Gdzie jesteś?
Wróć jak rosa, co rano,
wróć jak księżyc po nowiu.
Matko, dlaczego cię nie ma?
Płaczę - me łzy słone bardziej niźli ocean.
Matko. Zwracam się do ciebie.
Gdziekolwiek jesteś, pewnie
nosisz potrzebę pomocy innym,
już nie mi.

Mnie już nauczyłaś kochać...

autor

Pozostawiona_sobie

Dodano: 2008-04-26 22:54:12

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Obrazkowy Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie