Krzyk!

W krzyku poczęta
w krzyku zrodzona
krzyk pierwszym mym słowem był.
W krzyku wychowana
okres buntu krzykiem rozpoczęłam.
Przez krzyk zrujnowałam
swego życia start.
Mój krzyk! Jedyne co pamiętam
z tej nocy, gdy w ciemnej uliczce
stanąłeś na mej drodze.
Ty byłeś krzykiem!
W krzyku powite dziecko
w krzyku zrodzone.
Lecz ten ostatni krzyk
jest najpiękniejszym
w moim życiu...

autor

Akasha_17

Dodano: 2006-10-11 20:59:38

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie