Księżyc zgasł
Opracowano na podstawie: 'So we'll go no more a roving' / by Lord Byron
to był nasz ostatni wspólny raz
by poczuć siebie pod sufitem gwiazd
chwycić za ręce serce kochane
i w świetle księżyca wędrować w nieznane
jak miecz znajdzie w pochwie schronienie
tak dla duszy domem- westchnienie
rankiem, dzięki tobie moje kochanie
by zaczerpnąć tchu serce bić przestanie
kochaj mnie więc póki słońce śpi głęboko
póki nie wzejdzie na horyzont wysoko
jutro nie wstąpię w twych ramion progi
bo blask księżyca nie wskaże mi drogi...
Komentarze (3)
Ten wiersz jest piękny, ma głębię, pisany sercem, a to
porusza...
pięknie opisane uczucia...oby ten błogi stan trwał jak
najdłużej...+
Piękny, głęboki wiersz o miłości... +