Kto ma uszy...

Czekając na powtórne przyjście Chrystusa,
biegniemy przed ołtarze w grzeszne piersi bić się.
Wyszepczemy komuś przewiny do ucha -
wszak to zapewni nam wieczne życie.

Czekając, by zabrzmiały archanielskie trąby
znienawidzimy sąsiada, Żydów oplujemy,
na krnąbrny Irak spuścimy bomby,
żonę pobijemy...

Cywilizacją kłuć będziemy przeszłość w oczy -
mamy się przecież czym pochwalić.
Kto by tam wierzył w jakiś sen proroczy? -
Nasza Babel się nie rozwali!

A On... przychodzi do nas codziennie
z najczystszych głębin Oceanu Ducha.
Fanfary i dzwony grają niezmiennie.
Kto ma uszy, niechaj słucha...

autor

annael

Dodano: 2007-09-11 00:06:43

Ten wiersz przeczytano 1353 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie