Kto sieje
rozsiewamy ziarna które umysł zrodzi
dorodnych owoców zawsze jest niedosyt
niedostatek wiedzy wzrostu szansę głodzi
przynosimy z pola plonów pusty koszyk
"kto sieje ten zbiera" dziadów to zasada
nadzieja jest mrzonką kiedy zapał ginie
zdolności tworzenia naród nie postradał
pokaże swą wielkość w krzemowej dolinie
wnuki moje wnuki zachwyt mnie rozpiera
strzechy z lampą w izbie były
codziennością
żal ogromny będzie przedwcześnie umierać
wszak karmicie wiedzą i piękną
miłością...
autor
globus
Dodano: 2014-01-10 03:04:13
Ten wiersz przeczytano 996 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Dobry, madry przekaz wiersza:)
Pozdrawiam:)
Piekny wiersz,pozdrawiam
Piękny, mądry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Piękna refleksja. Pozdrawiam serdecznie
całkowicie tak - ale nie zawsze plony są udane
pozdrawiam
Piękna refleksja płynie z wiersza. Dziękuję.
Pozdrawiam serdecznie
prawdziwie i pięknie
Ładnie i refleksyjnie. Co człowiek zasieje zbierać
będzie. Pozdrawiam cieplutko.
Bardzo mądry, refleksyjny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)
Zadumałam się, bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam
To jak pochwała mądrości, której nigdy dość, bo mówią
że człowiek głupi się rodzi i głupi umiera, ale to nie
tak do końca. jest tak jak w Twoim zakończeniu: tyle
jeszcze mądrości nie poznanej zostawiać musimy,
odchodząc...
Ładny wiersz.
Ważne by wierzyć, że to co zasiane, wyda dobre plony:)
dobry i mądry przekaz..pozdrawiam
Wiersz z ponadczasową refleksją, że warto wiedzę
zdobywać, aby korzystać z jej efektów.
Miłe jest też umieć docenić osiągnięcia innych, też w
rodzinie, i cieszyć się z ich sukcesów. Pozdrawiam :)
bardzo dobry przekaz ...co my zasiejemy oni będą
zbierać :-)
pozdrawiam serdecznie