KUCYK "KARUZO"

W starym folwarku nad brzegiem Skawy,
gdzie rosły żyta, zioła i trawy.
Farmer swą farmę, bacznie doglądał,
tu właśnie w stajni, kuce hodował.

To rasa koni, piękna - szczególna,
dla naszych malców, słodka przytulna.
Jeden z kucyków "Karuzo" zwany,
był przez bywalców, wręcz uwielbiany.

Futerko jego, brązowo białe,
oczka niebieskie, kopytka szare.
Wiele maluszków tu przychodziło,
zawsze o jednym tylko marzyło.

Dosiąść kucyka, to ich pragnienie,
każdy chce spełnić, wieczne marzenie.
Wśród tych wesołków, smutny Adrianek,
którego przywiózł, na wózku Danek.

Gdy był maleńki, coś z nim się stało,
wyleczyć chłopca w klinikach chciano.
Na nic lekarstwa się nie przydały,
smutną diagnozę, doktorzy dali.

Pan doktor wyszedł, ręce rozkłada!
W ciężką niezdolność, wasz syn zapada.
Cała rodzina, nieraz płakała,
jedna nadzieja, tylko została!

W tej okolicy, wieść też krążyła,
jaka w kucyku, jest wielka siła.
Ktoś by powiedział, to jakieś czary!
Lecz on cudowne, posiadał dary!

W hipoterapii, niepokonany,
niezdrowym dzieciom, szczerze oddany.
Podszedł do brzdąca i zgiął kolana,
czy to możliwe? Że koń się kłania.

Na grzbiet zaprosił swego pacjenta
w chłopca wstąpiła, rzecz niepojęta.
Zawsze był smutny, teraz wesoły,
jakby go niosły, słodkie anioły.

Dziś nasz Aduszka, chodzi bez wózka,
skacze, figluje jak zwinna kózka.

Gdy nikt z lekarzy nam nie pomoże,
kuca "Karuzo" - daj drogi Boże!

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2017-06-23 Dodano: 2017-06-23 19:19:27

Ten wiersz przeczytano 4692 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Zdrowie Okazje Dzień Ojca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie