kulawiec

Prostota to coś co obecnie przestało być doceniane. A
przecież to od niej wszystko się zaczęło i wszystko
wciąż zaczyna. Bez prostoty nie byłoby żadnej
ewolucji, w poezji również. Nie byłoby przegięć, w
których tak teraz często się zatracamy. Prostota to
jedyne co w poezji pozostało naprawdę wolne,
nieuległe, niezniszczalne... to taka "mała czarna",
kupujemy tyle innych rzeczy, bywa, że coraz
piękniejszych, droższych, albo mocniej szokujących -
ale każda z nas ma w szafie małą czarną - pasującą do
wszystkiego i na każdą okazję - kieckę.
Sądzę, że prostota ma z nas chwilami niezły ubaw -
wydajemy jej wojny, próbujemy zniszczyć, a ona się
wcale nie broni, nie musi, któregoś dnia sami się
poddajemy - patrzysz i masz - na kartce, czy na
ekranie - prosty wiersz... i wiesz, że Twój,że jest w
nim coś bliskiego... i przestajesz się wstydzić
prostoty... zaczyna się wreszcie życie na własny
rachunek, nie pod dyktando... z czasem prostota sama
przytula coś więcej...najważniejsze - to się nie
szarpać...:)

Miłego dnia. Pozdrawiam:)

Prosty nie znaczy, że zły:) lubię proste, sercem
pisane:)

"Prosty" to z pewnością, ale rzeczowy.

pozdrawiam:)

Sama prawda pozdrawiam

Zgadzam się z Tobą Elu. Miłego dnia :-)