KWIDZYŃSKA KRAINA

Wiersz do antologii upamiętniający miasto Kwidzyn i nasze jesienne spotkanie.

Poprzez stary Kwidzyn płynie rzeka Liwa,
by swój bieg zakończyć - do Nogatu wpływa.
Kiedy wreszcie spływa w miejsce przeznaczenia,
na ziemi pomorskiej w cud krajobraz zmienia.

Wijąc się jak wstęga w tej pięknej krainie,
póki źródło bije - miasto nie zaginie.
Lecz nie tylko oczy, pieści swym widokiem,
wiosną nieraz straszy - wezbranym potokiem.

W tym ekosystemie spełnia wielką rolę,
w szczególności chodzi o faunę i florę.
Strumyk wciąż przyciąga jak magnes wioślarzy,
o spływie kajakiem niejeden pomarzy.

Ale gród ten stary to nie tylko rzeka,
tu z katedrą zamek na turystów czeka.
Mur z czerwonej cegły widać już z oddali
by ocenić artyzm - nie znajdziemy skali.

Zakon do niedawna tajemnicę skrywał,
trzech mistrzów krzyżackich w katedrze spoczywa.
W tymże godnym miejscu prochy ich złożone,
w kryptach pozostaną - niczym Król na tronie.

Dzisiaj w całym kraju, niejeden zazdrości,
- mieć w swojej historii -"Takich Jegomości"
Trudno tu nie wspomnieć o gmachu kultury,
on wyznacza trendy wśród architektury.

W krajobraz wtopiony jak perła w koronie,
zielenią usłany w blasku słońca tonie.
Jak nie gratulować - władzom tego miasta,
na gruzach przeszłości - dziedzictwo wyrasta.

Wiele wojen w dziejach, tym miastem targało,
lecz w macierzy polskiej - do dziś pozostało.


Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2019-06-14 Dodano: 2019-06-14 16:39:39

Ten wiersz przeczytano 3515 razy

Oddanych głosów: 56

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Ojczyzna Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie