Lalka
Żyję, więc jestem.
Mówię.
Znaczy, istnieję.
Śmieję szczęśliwa.
Wyrażam szczęście.
Płaczę.
Rzut kamieniem
Dotkliwie boli.
----
Pytam o uczucia.
By dusza
nie stała się obojętna.
Na okrutny los.
----
Czytam bajkę.
Ona jedyna kładzie do snu.
Czesze włosy.
Ubiera w suknię.
A każde zakończenie
jest szczęśliwe.
----
Boję się zostać rośliną.
Porzuconą w cieniu
gdzie słowo kocham.
Za murem stoi.
A ty nie pytaj o wodę.
Bo i tak
nikt nie zauważy.
Że usychasz z pragnienia.
Nawet kwiat potrzebuje.
Odrobinę czułości.
----
Idę aleją.
A dzień spokojny,
z ust płynie wiersz.
I serce wzruszone
gdyż wyrażone prawdziwie
Ktoś napisał o mnie.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2024-01-19 11:17:21
Ten wiersz przeczytano 491 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Piękna, refleksyjna liryka!
Z dobrą puentą!
Serdeczności przesyłam
Życie toczy się rozmaicie. Emocjami jest wypełnione.
My z nadzieją dążymy do realizacji oczekiwań.
Pozdrawiam serdecznie:)
życie to wzruszenia.
Twój wiersz przekazuje bogate emocje i refleksje na
temat życia, uczuć i obaw. Sposób, w jaki porównujesz
życie do rozwijającej się lalki, jest bardzo
pomysłowy. Użycie słów: "szczęście", "płacz", "dusza",
"okrutny los", "bajka" i "roślina", dodaje
różnorodności do treści treści. Na koniec pojawia się
wzruszenie spowodowane wierszem, które powoduje, że
jest to produkt bardzo osobisty.
(+)