lawa...

"...czasami w środku najciemniejszej nocy albo pośrodku oślepiającego dnia znajdujemy SŁOWA otwierające jakieś tajemne przestrzenie w naszym umyśle i udaje się tymi słowami wyrazić coś, czego doświadczyliśmy i czego dłużej już nie jesteśmy w stanie zatrzymać tylko dla siebie..." - zasłyszane w radiu o poezji ;-)

lawa jeszcze niezdecydowana
jeszcze niepewna wypływa
z dna gejzeru samej istoty rzeczy bez zbędnego pośpiechu
bo się przyjęło takowy za niewskazany

z pozoru bierna i spokojna
nawet zimna na zewnątrz
z dziwnym rozmarzeniem
i nieodpartą chęcią działania
uwalnia na światło dzienne
część ciepła zawartego w głębi

pośród wybuchów i popiołów
poznała swoje mocne strony
wie że może sparzyć
ale pragnie ogrzać

czynności przypisane jej żywiołowi
wykluczją sie wzajemnie
bo i radość z eksplozji
i płakać się chce i ten strach -
- chyba uzasadniony -
w sumie nie zna przecież warunków
panujących w nowym otoczeniu
nie potrafi przewidzieć
temperatury uczuć
ani ogólnie mówiąc klimatu

i tkwi tak gdzieś
w pulsującej niby-bezczynności
trochę bezradna
lecz mimo szeregu wątpliwości
o każdy szczegół
żywa i cieszy się z tego
choć nie zna odpowiedzi na pytanie
kiedy zakrzepnie
we właściwym miejscu

(...jeszcze nie zakrzepła...)

autor

koperta

Dodano: 2007-01-12 23:51:42

Ten wiersz przeczytano 940 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie