Leśne ucieczki
z leśnego duktu
para ludzkich gołąbków
znika w zieleni
w obiektywie dnia
żabka nie zmieściła się
zdjęcia nie będzie
ciszą i dźwiękiem
ponad myślami jestem
jako i knieja
szumem wytchnienia
u progu lasu śmieci
wchodzę w realia
autor
Rozalia3
Dodano: 2020-07-22 11:09:43
Ten wiersz przeczytano 1358 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Ta żabka całkiem realistyczna, widzę jak ucieka sprzed
obiektywu.
Pozdrawiam
Las ostoją w smutku, czasem grzybek nastrój poprawi.
Podoba się refleksja i wymowna puenta, pozdrawiam
ciepło, miłego dnia.