Liczy babcia dziury w kapciach

Raz, dwa, trzy........ dalej zapomniałam, bo się
rozszalałam:)))) A w miłości liczy się dawanie, a tego
nie da się zliczyć:)))))
Buziole Eluś:))))))

Peelce, nie mnie, Wojtasku. Babcią, mam nadzieję,
kiedyś zostanę, ale póki co... :)

Miłość oczaruje i zaskoczy nawet z liczydłem które dał
Ci wnusio uroczy.Pozdrawiam serdecznie.

:) Witaj MamoCóro. Pozdrowienia :)

Dobre, dobre, te symboliczne dziury w kapciach :) Z
liczydełkiem może będzie łatwiej, a wnuczek równy gość
:)

I ja Ciebie serdecznie, Nowicjuszko :)

Świetny wiersz. Ja już jestem
babcią i mam jedynego wnuka,
rozpieszczam go z rozsądkiem.
Pozdrawiam serdecznie.

Od czego tu zacząć... Babcią jeszcze mnie synowie nie
uczynili i chwała im za to :)))))))
Z matmy byłam dobra, nie miałam lufy, a wręcz
przeciwnie :))))


A tak w ogóle to bardzo dzięki za czytania :) I za
komentarze :)

Elu, świetna autoironia, brawo:)))

Świetna ironia!
Miłość jednak jest ślepa
i kiepska z matematyki,jeśli prawdziwa:)
Pozdrawiam

Uśmiechałam się przy Twoim wierszu Elu.
Fajny .Pozdrawiam

Aż zazdroszczę tej babci,że ona tak wszystko wie. A u
mnie odwrotnie; im starszy,tym więcej
wątpliwości.Pozdrawiam Elu serdecznie.

Fajnie jak zwykle :)) Miłego wieczoru Elu :)

Tylko czy da się matematycznie
wykalkulować szczęście?
Super efleksja.

Kochać, jak to łatwo powiedzieć.
Co to liczydło, też dobrze wiedzieć.
A gdzie był tatuś i mamusia,
gdy sobie lufę walnęła grusia?
Pozdrawiam:)