Lot

Zmieniłem się ...

I nagle zacząłem spadać.
Nie tak jak liście czy sople lodu,
Ale jak ból, którego nie trzeba udawać

Nie czułem nawet dna żadnego.
Lecąc w ciszy wśród zgiełku
Szukałem w chaosie siebie dawnego

Wiele uczuć po drodze spotkałem.
Wszystko się odemnie odwracało
I już dawnych myśli nie widziałem

Spadały szybciej niż ja sam
Tak pięknie się oddalały!
A ja zauważyłem, że jednak coś mam.

Nadzieja, że dna sięgnę
Trzymała mnie żywego.
Liczyłem, że spokój w końcu zdobędę

Kiedy na oczy przejżałem
Nie byłem zbyt zaskoczony.
Mojego końca już się spodziewałem

Spadłem na dół i zginąłem
Dusza leciała jeszcze niżej
A ja na wieki usnąłem

Było ciemno, deszcz zamierzał padać
Na czymś się poślizgnąłem.
I nagle zacząłem spadać...

.... i sięgnąłem dna

autor

TylkoJa

Napisany: 2005-12-29 Dodano: 2005-12-30 00:21:36

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie