Łzami...

Łzy kończą swój żywot,
powoli spływając po policzkach,
rozmazują tusz...
Słychać jak uderzają o podłogę
w ciszy mej duszy,
próżni mego smutku...
Usta już słone od płaczu,
napuchnięte cierpieniem
bledną coraz bardziej..
Przekrwione oczy
zdają się wysychać
z wycieńczenia...
Dłonie trzesące się z zimna,
tracą rumienista barwę,
stają się bezwładne...
Bezsilne ciało opada na podłogę,
topiąc się we łzach
uchodzi z niego życie...

autor

diabełek_16

Napisany: 2006-12-14 Dodano: 2006-12-14 20:58:21

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie