Mądrość jakiej nie poznamy

Te odwieczne pytania
Rozdzielają nas na pół
A nasze myśli
Nie mogą doczekać się zjednania

Ta mnogość pragnień
Zawsze dotyczy jednego
Ta mnogość pytań
Zawsze pozostaje bez odpowiedzi

Więc nauczyliśmy się czekać
Nie wiedząc że czasami nie warto
Kochać i marzyć
Tak brzmią nasze marzenia
Lecz czasami chcemy spełnienia
Nie wiedząc że tylko to nam pozostało

Dlaczego jesteśmy zmuszeni
Po pięknym śnie budzić sie sami
Dlaczego nie możemy wybierać chwil
Które stać by się miały wiecznością
Bylibyśmy szczęśliwi
I tak nieświadomi że stac nas na więcej

Pragnienia i wiara
Kto potrafi zaprzeczyć ich pięknu
Odpowiedzi bez wyjaśnień
Kto potrafiłby sie z nimi pogodzić

Ten wszechświat jest zagadką
Możemy tylko prosić by coś trwało
Lecz nigdy nie warto spodziewać się wieczności
Więc dlaczego nauczyliśmy się żyć modlitwami
O pozniejsze terminy naszych wyroków

Te wierzenia w nieskończoność naszych uczuć
Może jest to po prostu
Częścią naszego przetrwania

kochając, prosimy o nieskończoność naszego szczęścia, lecz nie wiemy że Bóg ma wobec nas inne plany, i wszystko jest tylko cześcią naszego życia.

autor

WojteK91

Napisany: 2008-08-04 Dodano: 2008-08-04 00:49:25

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie