Maitresse Mort

Bladym świtem, stojąc oparty o drzewo
Wpatrywałem się w przyszłość, szukając Ciebie
Chłapczywie łapałem powietrze
Przynoszące wiadomość o jutrze
Wiatr kołysał gałęziami wygrywając smutne melodie
Czułem się samotny, opuszczony przez wszystkich
Słońce majestatycznie próbowało rozświetlić ziemię
Lecz widok ten wcale nie sprawiał mi radości
Chciałem umrzeć…………… Nie miałem po co jak i dla kogo żyć…….
Wszystko straciło sens i znaczenie.
Jeszcze nie dawno marzyłem
Teraz…
Uświadomiłem sobie swoją nicość i bezsens wszystkiego.

Stała obok,
Maitresse Mort
Uśmiechała się radośnie na mój widok
Wzięła mnie za rękę, przytuliła mocno do siebie
Szeptając słowa o miłości i pragnieniu
Delikatnie pocałowała w usta
Drżałem
Nigdy przedtem nie doznałem takiej rozkoszy
Poprowadziła mnie nad rzekę
Rzekę zapomnienia
Charon, jej wspólnik czekał już na mnie w swojej łodzi
A ja cały czas słyszałem jej głos
Ciepły, zniewalający.
Pozwoliłem się prowadzić w nicość
Było mi dobrze.
_______________________________
Nikt nie płakał………..

kiedy........?

autor

Rick

Napisany: 2005-09-05 Dodano: 2005-09-10 21:50:08

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie