Majowe po wojnie.

Pogasły wojenne pożary i ostygły armaty.
Wszystko po wojnie zmartwychwstaje.
Ludzie siedli na progach i liczą swe straty.
Rozpacz i ból im powstać na nogi nie daje.

Zapamiętałam pierwszy rok po wojnie
i krzyż za wsią przy którym narzeczeni
przysięgi składali. Żegnali się spokojnie.
Zginęli, lub wracali bombami okaleczeni.

Zbliżał się wieczór. Zwierzęta koryta lizały.
Ludzie dołączają do grup, idą w krzyża stronę.
Bezzębne szczęki starców pokornie wymawiały
"módl się za nami i pod Twoją obronę"

Pamiętam matkę, która jak gęś gąsiątka,
dziewięcioro swoich dzieci pod krzyż przywiodła.
Ojciec z wytartej książeczki czytał litanię.
On tylko jeden we wsi umiał czytać te modły.

Z rozmodlonych ust wyrywa się wołanie.
"Od ognia, głodu i wojny zachowaj nas Panie"
Wracają w nadziei, że nie będzie "głoda"
na łąkach szczaw rośnie, w kartoflach lebioda.

Srebrna rosa i gęsta mgła cichą wieś okrywa.
Ludzie jak duchy wracają do domów spokojnie.
Gasną lampy naftowe i świerkowe łuczywa,
by rano się zbudzić i lizać rany zadane na wojnie.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2021-04-27 Dodano: 2021-04-27 02:54:34

Ten wiersz przeczytano 1880 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie Okazje Dzień Matki

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie