MAŁO A JEDNAK DUŻO

Zbyt wiele radości, by płakać.
Za mało chwil, by pamiętać.
Wiele smutku, by się cieszyć.
Kiedy milczysz ja się boję.
Niepokój duszę w sercu.
Serce moje drży.

Wszystko w świecie przemija powoli.
Pamięć o szczęściu i o tym, co boli.
Tuliłeś mnie w ramionach.
Całowałeś usta me.
Tak bardzo chcę czuć Twego serca bicie.
Chciałabym Ci dać wiosenne zorze.

Okropna jest tęsknota.
Nie obiecuj, więc wiele.
Najwyżej uśmiech na twarzy.
Swoje dłonie w potrzebie.
Po prostu siebie.

autor

MAGNOLIA

Napisany: 2006-12-07 Dodano: 2006-12-07 00:01:01

Ten wiersz przeczytano 1309 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie