Malutki człowieczek...
Wąziutka droga
wiedzie przez góry
wszędzie zielono
wszędzie pachnąco...
malutki człowieczek
kroczy tą drużką...
czasami przystaje
ogląda się za siebie
i idzie dalej...
wszędzie ponuro
wszędzie milcząco
malutki człowieczek
kroczy dalej
czasami upada
powstaje
i idzie dalej...
świeci słoneczko
ptaki śpiewają
życiową drogą
malutki człowieczek
kroczy dalej...
Gdzie idziesz człowieczku???
do końca swej drogi...
autor
akoniczynka
Dodano: 2007-07-26 16:03:02
Ten wiersz przeczytano 586 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Bardzo podoba mi się ten wiersz, bo widać, że wypływa
z serca. Skąd to wiem? Ponieważ trafia do serca...
Pięknie.
mały człowieczek..skądś go znam i jest mi
bliski...niech idzie swą drogą może spotka na niej
więcej słonka niż się spodziewał...kto wie co jest za
zakrętem...
Każdy z nas jest takim malutkim człowieczkiem, mającym
swoją drogę do przebycia i niestety ta droga nie
zawsze jest usłana różami. Czasem próbujemy zmieniać
kierunki, albo pobumelować sobie na niej, ale potem
wstajemy i idziemy, żeby dojść...
(a na marginesie - zamiast drużką, powinno być -
dróżką)
splot odczuć...z opisu początkowego można wnioskować
że człowieczek idzie z uśmiechem...aż tu nagle
ponuro...ale w końcu w górach pogoda zmienną jest ;]