Mamo - Tobie tego nikt nie powie
Tego słowa nikt nie powie,
ale będziesz z dziećmi swymi.
Nie usłyszysz od nich - Mamo...
wyobraźnia - to uczyni.
Wiesz jak bardzo Cię kochały,
nasza córka - czy nasz synek.
Do nich w drodze teraz jesteś,
tam gdzie legły, na spoczynek.
Dzieci leżą koło siebie...
łzę uronisz - stojąc obok,
gdyż kolejność jest odwrotna,
nas pożegnać...miał nasz owoc.
Dzieci leżą koło siebie,
a pomniki mówią za nie,
że oboje są już w Niebie,
gdyż tak było Im pisane.
Ciężko, ciężko - serce boli,
łza do oka ciśnie sama...
Tobie - Mamo, nikt nie powie,
przecież czujesz...to kochana.
Komentarze (18)
Henio, wyraziłeś wierszem wzruszający obraz a Mama
widzi tak jak moja..a moze nawet czuje..
Może własnie dlatego nie potrafię pisać takich
pięknych wierszy. Szukam odskoczni od brutalności
świata, nowej filozofii życia która daje zapomnienie.
Ty potrafisz to przełamać, pisać o tym co boli.
Pozdrawiam
Podobno prawdziwy męźczyzna nigdy nie płacza. Ale
wiesz...kiedy czytam Twój wiersz...nie potrafię
powstrzymać łez. Z tak wieloma rzeczami na tym świecie
ciągle nie potrafię się pogodzić. Pozdrawiam