Marzenie staruszki

Lata szybko płyną, plecy przyginają
chciałam jeszcze pożyć, choroby nie dają.
Teraz gdy najlepsze Bóg mi daje życie,
no to ja o śmierci często myślę skrycie.

Chcę jeszcze popatrzeć na kwiatuszki w polu
na błękitne chabry, różowe kąkole
nazbierać dziurawca i białych rumianków
i z tych letnich kwiatów uwić sobie wianki.

I popłynąć miedzą pomiedzy zbożami,
by odpocząć w cieniu z wielkimi gruszami,
gdy mi sił wystarczy pofrunę na łąki,
a potem do grochu po dorodne strąki.

Nie ominę lasu, gdzie fiolety wrzosów,
tam gdzie stuka dzięcioł, pogwizdują kosy,
pobiegnę gdzie grzyby i czarne jagody
potem do żródełka, by się napić wody.

Gdyby to źródełko Boskie moce miało,
to na pewno by mi kopę lat zabrało
i byłabym młoda, młoda młodziusieńka
wolna jak motylek, ładniutka panienka.

Wtedy bym rozważnie życie planowała,
a dobrego chłopca ze świecą szukała,
na zawsze została kobietą szczęśliwą,
a on by mnie kochał miłością prawdziwą.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2014-11-08 Dodano: 2014-11-09 17:02:14

Ten wiersz przeczytano 2121 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie