Matka i Córka

Maria Lech (1896-1978), matka Janiny Lech (1919-1942)

MARIA
- Córko, już cię nie zobaczę? Ni żywej, ani zmarłej?
Nosiłam cię pod swym sercem, które woli być martwe,
niż nigdy ciebie nie ujrzeć. Przyszło mi żyć na świecie,
który nie daje pochować córki w grobie! A przecież
kimże ja bym była, gdybym miała zapomnieć
o moim najdroższym dziecku, które kocham ogromnie,
które jest moją cząsteczką oraz mojego męża!
Kto stoi za barbarzyństwem, które swego oręża
z najwyższą mocą używa, by zabijać bezbronnych
Polaków, Żydów i innych? W swych katowniach ustronnych,
w piekle więzień i obozów zwykłych ludzi mordują,
by polski Naród nie przeżył! Zbrodniarze bez skrupułów!

JANINA
- Gdy kończy się moje życie, Boskiej miłości pragnę.
Ciągle Boga o nią proszę, a największy jej fragment
chcę oddać swojej rodzinie. Wśród moich próśb najszczerszych
do Ciebie, Boże - Rodzice będą na miejscu pierwszym.
Błagania w chwili ostatniej, na kolanach dziewiczych
przed twym obliczem składane, są o moich najbliższych:
o mamusię i tatusia, o Benka i Elżunię,
o Madzię, Romka, Dodusia. Najserdeczniej, jak umiem,
błagam cię o ich zdrowie, Panie. O pomyślność i łaski,
błogosławieństwo, pociechę. Otocz ich, Boże, blaskiem
swej troski i miłosierdzia. Zaś mnie przez Niebios bramę
po mojej śmierci zaprowadź przed swój majestat, Panie.
Niech się spełni Twoja wola, najdroższy Ojcze w Niebie!
Dotknij mnie, bym zmartwychwstała i przyjmij mnie do siebie.

MARIA
- Matko Najświętsza, trzymałaś w swoich ramionach Syna
po Jego śmierci na Krzyżu. Cała nasza rodzina,
ja, mój mąż i nasze dzieci podziwialiśmy dzieła,
na których wielcy artyści ukazują, jak wzięłaś,
Mateczko, głowę Jezusa, w swoje matczyne ręce.
Pieta - rzeźba rodem z Niemiec. Czemu po córki męce
nie będę mogła jej objąć, pocałować, przytulić?
Uczesać włosy na głowie, włożyć białej koszuli?
Rodacy twórców pięknych Piet zabraniają mi tego!
Panie nasz i Zbawicielu, przyjmij do Domu swego
naszą córeczkę Janinę, dobrą, kochaną, czystą.
Piękną, umęczoną Jankę przyjmij do siebie, Chryste!

JANINA
- W swoim pożegnalnym liście nie pisałam, kochani,
o tym, co mnie wkrótce spotka. Będziecie załamani,
kiedy wasz spokój rozbije, grzmotnie z mocą taranu,
w dusze i serca uderzy i z mocą huraganu
wszelkie zetrze nadzieje wieść o moim straceniu.
Nie lękajcie się, najdrożsi! Pomyślcie o Zbawieniu,
które Pan nam przygotował, więc spotkamy się w Niebie!
Będziemy się tam posilać żywym Chrystusa Chlebem.
Amen.




P.S. To jest trzecia, ostatnia część utworu, która tu na Beju ma swoją premierę. Cały ten utwór poświęcony będzie Janinie Lech, bohaterce Szarych Szeregów z Włocławka, straconej przez Niemców 24 listopada 1942 roku w Dreźnie. Pięknej kobiecie w kwiecie wieku i odważnej polskiej patriotce. Cieszę się, że publikuję to w dniu Wszystkich Świętych.

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2020-11-01 Dodano: 2020-11-01 13:39:31

Ten wiersz przeczytano 1853 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie