Mejkin lof

Przedmiotowe Zycie spłaszcza nasze uczucia
spotykamy się tylko na lof, nic nie mówiąc do siebie.
Przedzierając się przez nasze wspólne dźwięki
staram się odkryć w nas uczucie, które zatraciliśmy,
lecz nasza cielesność domaga się lofa.
My pogrążeni w dążeniu do społecznej doskonałości
poddajemy się nurtowi zdarzeń
Koniec, koniec, koniec…
Ja już tak nie chce, pragnę zapomnienia
oczekuje powrotu do dawnych wartości.
Nie chce takiej nowoczesności, wole
ja wole być staroświecki
Nie chce już lof, nie chce mejikn lof
Ja chce kochać…

autor

neall

Napisany: 2006-02-05 Dodano: 2006-02-05 23:15:43

Ten wiersz przeczytano 1238 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie