Menel
Moc smutku skrywam
w swym brzydkim ciele.
Jestem menelem.
Odeszli bliscy
i przyjaciele.
Jestem menelem.
Wypić, zapomnieć -
to moje cele.
Jestem menelem.
Podaj mi rękę.
Pragnę zbyt wiele?
Jestem menelem.
Kalina Beluch
Komentarze (4)
poruszasz bardzo trudny temat...nie zapominajmy ze
każdy jest człowiekiem
Pamiętam taką sytuację, jechałem tramwajem a na
krawężniku w pobliżu przystanku siedział "menel" i
autentycznie płakał nad reklamówką z której wyciekało
wino - efekt nieszczęśliwego wypadku - rozbicia
butelki. Temu człowiekowi nie było wiele więcej trzeba
do szczęścia, a tu taki pech. Zrobiło mi się go
serdecznie żal. Jak widzę, Pani Kalina jest nie tylko
świetną poetką ale i wrażliwą osobą, a to nie zawsze
idzie w parze
To brak wrażliwości , sprawia ,że nie zauważamy ludzi
, którzy wyciągają do nas rękę w błagalnym geście .
Wiersz pozwala na refleksję , pozdrawiam
hmmm... problem menelstwa to problem złożony, Ty jak
zawsze ujęłaś sedno w kilku słowach