Mercowe pozietrze

Na śwantygo Józwa jek pozietrze dozwoluło,
gbury zaczynali roboty na roli.
Łojczulek szed w pole wójchoł ziamnia,
co ma latoś dzie posadzić łón ziedzioł.
Potam bez coluchne dnie za pługam i brónami chodziuł,
za pora dniów w pole jechoł coby sioć.
Tlo kónie, na treker nie każdygo buło stoć.
Ciajżko to buła robota,
na mercowe koćki tyż gwolt ochota.

Tam pole jeszcze puste szarosine zaorane.
Kępy suche, w nagości dwuznaczne.
Klangor żurawi już słychać,
i klucze gęsi z donośnym krzykiem.
One tłuką kałużom mroczne makijaże ,
przydrożne kapliczki w paciorki ozdobią.
Suchy wiatr panny słomiane w sadzie rozpina,
w tafli jeziora zmrożoną twarz przemywa.
Nie ma już chłodu.
To tylko cisza zastygła w soplach lodu.
Bazi na wierzbie szukam, kwiatu wiśni potem.
Śpiewu słowika co o świcie chwali życie.
Światła przy porannej kawie,
morza stokrotek w soczystej trawie.
Życie to rozszumiałe emocje minionych zdarzeń.
Zabieraj zimo swoje suknie białe,
uciekaj, i nie pożałuję cię wcale.
Słońce to moja droga do marzeń.



mercowe pozietrze- marcowa pogoda
latoś- tego roku
wójchać- wąchać
za pora dniów- za kilka dni
treker- traktor
rola- pole
ciajżko- ciężka
tlo- tylko
koćki- bazie
gwolt- dużo
gbur- gospodarz

Gwara warmińska.

autor

Annna2

Napisany: 2021-03-03 Dodano: 2021-03-03 09:24:45

Ten wiersz przeczytano 3523 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie