Miasto

pokryły niebo czarne gawrony
zamiast ustąpić dżdżu perkusiście
na nich długie żałobne fasony
szept swój ściszyły na gankach liście

asfaltem płynie struga czasu
w chaosie kroków spływa słona
pod szklanych posągów odbić riasu
mętnym światłem idea Platona

będą wrastać w ziemię jak sosny
rozklei powieki zimna rosa
aporią stłuczony żałosny
zamęczy wieść albatrosa

autor

Nazu Maggis

Napisany: 2014-07-22 Dodano: 2014-07-22 23:05:58

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie