między jej rozchylonymi...

Mariuszowi... Aktorom...

Zbliżasz się do mnie na czworaka
usiłując przemóc zawrót głowy
o jakie przyprawia rozproszona w żyłach
medykamentacyjna chemia
a także- jakże! w pamięci tkwiący
ciasny przesmyk między
ściankami dekoracji, skąd wytknąć zwierzęcy łeb

winienem w komicznie odpowiednim momencie
by koniecznie wprawić w rytmiczny ruch
mięśnie przepony tych co na widowni
z dzieckiem w objęciach i po jednym
na każde udo szeroko otwarte błękitne
oczęta wyczekują fajerwerków Dziewiąte piwo

i dziewiąta pastylka magnezu pełznę do Ciebie
jak prosiłaś Kładę głowę na jej kolanach
ona pieści mnie za uszami pochyla się i obwąchuje
wciąga w nozdrza zapach moich skroni które za chwilę
zacznie lekko uciskać koniuszkami palców
troską tryskające jej ruchy

czy to aby magnez na pewno, czego Ci potrzeba?
szyk przestawia unosząc brew i patrzy na mnie Swoimi
Oczami z dołu a zadziera podbródek
tak że wydaje się jakby wisiała unosząc drgające
chitynowe skrzydełka na wysokości moich oczu

to najprostsze co mogę zrobić

a co miałem odpowiedzieć Więc znów klęczę
między jej rozchylonymi udami zaciśniętymi
lekko wokół moich bioder Całuje mnie w czoło
w lewą skroń dmucha w oko skubie wargami rzęsy
jej dłonie zaplecione dookoła mojej głowy

wszechdzielący zaimek dzierżawczy pączkuje
jak infekcjotwórcza bakteria
w osłabionym organizmie

autor

Szumopis

Dodano: 2008-06-29 23:08:13

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie