Milczący dotyk

Moje milczenie wiatrem smagane,
Głodne, stęsknione, samotne.
Lubię milczeć słowami, co ze mnie,
Szybują do Ciebie znajdując drogę.

A nawet, gdy Jesteś obok,
Pomilczeć lubię wtulona.
Zwyczajnie trzymać Twoją rękę,
Dotykiem delikatnym po niej wędrować.

Czasem, gdy złość mnie ogarnia,
Na ludzi i na niepogodę.
Zaszywam się w moim milczeniu,
Prowadzę z nim rozmowę.

Dotyk i milczenie mówią najpiękniej,
Bo czy słowa wszystko powiedzą?
A czy ust pocałunek z serca płynący,
Jest serca mową najczulszą?

Dobrze kochanie…
Powiem Ci więcej o tym jak bardzo Cię kocham.
Dotykiem dłoni Ciebie popieszczę,
Mojego ciała tęsknotą.

M.Wityńska.

{Myślę, że czasem warto jest „mówić” milczeniem. Lecz często również potrzeba dotyku, By to milczenie przemówiło.}

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-12-14 Dodano: 2006-12-15 00:02:16

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie