Miłość

"Wstanę, po mieście chodzić będę,
wśród ulic i placów, szukać będę ukochanego mej duszy."

Zapodzieję wśród krokusów źródło mego błagania - odnajdą się wonie rześkiego powiewu, włosy ukryją me spojrzenie.

Spokój pośród fal umalował mój uśmiech, bo część natury rozkwita jak kwiaty wiśni pośród sztormu wołania o pomoc.

Nieszczęśnicy - wznoszą swe modły, kiedy jedyną modlitwą jest brnienie do Niego.
Myśli jak gałązki bazi wzdłuż ścieżki.

Na swoim Panu wzniosę pałac, nasmaruję Jego stopy balsamem oliwnym, poleję je łzami, bo szukały, nie mogąc odnaleźć.

Moje usta chcą zdobyć ogród Jego pełen cytrusów, moje dłonie pragną sunąć po Jego ciele, me serce żyje z miłości.

Jakże słodki jest wydech pragnienia zerwania Go z drzewa życia. Tak dźwięczne są struny Jego głosu. Lilie je pieszczą.

Bo ujrzały ósmy dzień swej wędrówki. Szukają mahoniowego wzroku, lecz nie znajdują. Karmią się ich spojrzeniem.

Jakże wielki jest Pan mój, Jego dłonie każą powstać. Wśród dymu pobłądził, zmęczenie nie zeszło z Jego oczu.

Postawię stopę na Jego terytorium, nieśmiało pójdę przed siebie, ponieważ nie ma większej siły od dążenia do spełnienia.

Skowronki niosą w pyszczkach Jego imię.
Budują swoje gniazda z uwielbieniem.
On przywrócił mi wzrok, On mnie odnalazł.

autor

K_a

Napisany: 2021-03-21 Dodano: 2021-03-21 20:52:00

Ten wiersz przeczytano 2057 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie