Miłość czy przeznaczenie
Wzrok pogrążony w oczach przeznaczenia
budzi w sercu drżenie, w głowie rodzi
myśl
nie możesz zrozumieć co się w tobie
zmienia
więc chwytasz uczucie jak Adrianny nić.
Już nie wiesz, czy droga różami usłana
ku szczęściu cię wiedzie widzianym we
snach
być może jest kręta, ponura od rana
byś ranił swe stopy, a w ustach czuł
piach.
Gdy nić przeznaczenia zwinięta
pospiesznie
przybliża twe dłonie do jej serca bram
to czujesz zwątpienie co rani boleśnie
a umysł cię dręczy, czy tego byś chciał.
Lecz w końcu wątpliwość zanika w oddali
gdy Ona z uśmiechem podaje ci dłoń
dziś wiesz, że ją kochasz bo serce tak
wali
a miłość jest głębsza niż jeziorna toń.
Komentarze (2)
Kto nie kocha nie rozumie. Pozdrawiam+
Ładny i miły wiersz. Daję z uznaniem+!!!