miłość na złotej tacy

Położono przede mną miłość na złotej tacy
Wystarczyło wyciągnąć rękę
Objąć ją i pozwolić odejść rozpaczy
Przerwać trwającą od wieków mękę
A jednak patrzę na nią z ukosa
Szukając kolców, pazurów, dzioba
Nie wierząc, że zesłały mi ją niebiosa
By odeszły z mego serca niepokój i trwoga.


Nadal przede mną ją trzymasz
Na dłoniach mi ją układasz
Mówisz, że czasu próbę przetrzymasz
Że poczekasz, że czas mi dasz
Bym mogła poczuć szczęście
Bym mogła w szczęście uwierzyć
I mówisz uwierz, że odnalazłaś do raju wejście
Bo dziś już chcesz być, a jeszcze wczoraj chciałaś nie żyć


Uśmiechasz się i patrzysz troskliwie
Nie popędzasz, nie narzucasz własnej woli
Czekasz cierpliwie
Choć serce Twoje pragnie niewoli
Miłością chce być splątane
Obietnice wieczną pragnie wypełnić
Czuć ciepło tak wyczekane
Marzenia wspólne chce spełnić

Symbioza myśli, serc czułość jednaka
A jednak lęk w piersiach schowany
Lęk taki jak u schwytanego ptaka

autor

Bieniek

Napisany: 2006-10-20 Dodano: 2006-10-20 08:54:27

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie