Miłości pejzaż

Spotkałem ciebie na życia drodze,
razem pod rękę wolno idziemy,
wśród traw i kwiatów w porannej rosie,
pod baldachimem kolorów tęczy.

Prowadź, jak ślepca, drogę wytyczaj,
tam idź, gdzie serce z zachwytu płonie,
dłonie splecione w miłości węzeł,
z wiatrem, co studzi gorące skronie.

Przejdźmy wśród spojrzeń ludzi zdziwionych,
co nigdy w życiu nie mieli szczęścia,
co nie zaznali życia rozkoszy
i obcy jest im miłości pejzaż.

Dróżką wśród łanów pszenicy złotej,
pójdziemy mocno w siebie wtuleni,
kłosy nam wskażą do szczęścia drogę,
wleją się w serca krople nadziei.

Nic do mnie nie mów, to niepotrzebne,
w ciszy pójdziemy w ten świat oboje,
serca swym biciem wytyczą drogę,
do źródła życia, miłości zwojem.

Dziś wiem, co w życiu jest upragnione,
te dni, niewiele ich nam zostało,
kochać i przeżyć razem, we dwoje,
tych chwil miłości, zawsze jest mało.

autor

Remi S

Napisany: 2017-06-21 Dodano: 2017-06-21 20:54:38

Ten wiersz przeczytano 1300 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Sylabiczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie