Młodzieńczy bunt

Wiek w którym mam bunt do wszystkiego,
trzymam dystans dla każdego.
Nie chce siedzieć w domu,
bo komu to potrzebne do szczęścia? Nikomu !
Chodzi o te kłutnie z rodzicami,
flugi lecą dniami i nocami.
Porozumienie, czy zgoda - ja nie znam tego słowa,
od wszystkich porażek biedna moja głowa.
Szkoła - totalna olewka,
z przyjaciółmi lepsza zgrzewka.
Dobra zabawa - to jest to...
... ale zaraz, kto jest wart mego uczucia... kto?
Na zewnątrz jestem twarda i nieczuła jak skała,
a w środku taka mała.
Wszystko pęka, serce we łzach...
... szukam, może znajdzie się dla mnie jakiś "dach".
I nagle ten jeden niespodziewanie sprawił,
że ktoś taki jak ja, bez jego obecności by się udławił.
W mych myślach wciąż się pląta,
do mych oczów głęboko zagląda.
Ja nie wiem co się ze mną dzieje,
ale z drugiej strony, tylko przy nim tak prawdziwie się śmieje.
Aż w końcu mnie pocałował,
robiąc to, całego siebie dla mnie zachował.
Odwzajemniając godzien zapomnienia świata pocałunek,
okazałam mu cały swój szacunek.

autor

Pysio bananowy

Napisany: 2003-11-24 Dodano: 2005-12-14 20:03:30

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie