Modlitwa

Ona przychodzi i gasi słońce.

Klękając w mroku - ja, człek małej wiary,
chciałbym pomilczeć sam na sam z sobą,
ale potrzebny mi tłumacz. Mogłabyś?

Ty jesteś światłem. Mam mówić więcej?
Dobrze. Ni słowa odtąd, aż po wieki.
Tylko Twój obraz pod powieki
i złote ramy - Twoje ciepłe ręce.

Ciemną Doliną nam razem iść.
Wracać, skąd jeszcze nikt nigdy,
a nasze słowa stają się ciałem.

Nie ma nad miłość głośniejszej modlitwy.


---
https://youtu.be/KMX2bmtS_TE

autor

Adaś Szopen

Napisany: 2018-03-19 Dodano: 2018-03-19 00:14:47

Ten wiersz przeczytano 1047 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie